خدایا ...

اگر قرار شد دوباره از زمین ، خاک ، به عرش ِ تو بیاورند ،

و خاک قسم خورد و نیامد ، اصرار نکن ! این خاک ، طاقت ِ سوختن ندارد .

اگر قرار شد همه فرشتگان ِ عرش ، انسان را سجده کنند ،

و ابلیس سجده نکرد اصرار نکن ! این انسان ، ارزش ِ سجده ندارد .

اگر انسان را به بهشت برای ِ زندگی فرستادی ،

سیب و گندم را خلق نکن ! این قلب ، طاقت ِ نیرنگ و ریای ِ زمینی ندارد .

اگر پدر به بهای ِ هوس ِ  مادر ، پردیس ِ قرب ِ  تو را فروخت و آدم به زمین تبعید شد ،

مرا خلق نکن ! زمین دلتنگ ِ  من نیست ...

* از اهوارا و دین ِ  زلالش که ایران را ، باوقار ترین قوم ِ  زمین از ابتدای ِ خلقت نمود بگیر ،

تا اسلام و رهنمودهایش که مردم ِ  ایران را ، سرآمد  ِ منفورترین ِ خلقت ِ عالم کرد !

همه خدا را منزه از هر عیب و نقص می دانند و قدرتش را کمال ِ  هستی ،

گاه می اندیشم چگونه خدایی با این شکوه ، انسان را زوج خلق میکند ولی ،

زوج ِ وی ، همچون زمان ِ  قیامت ، پنهان و مستتر می نماید .

منصفانه نیست ... !

خدایا ...

کاش جای ِ  آفرینش ِ سرطان ، در جسم ِ ضعیف ِ انسان ،

به وی قدرتی میدادی تا بتواند کپی از خویش بسازد و با وی زندگی کند ...

+ درگوشی ِ یواشکی نوشت : من که نیمه ی ِ گمشده ی ِ چرم کت ِ خودم رو پیدا کرده ام *:)